نویسنده: دبی لین الیاس

همانطور که اخیراً اشاره کردم، اروپای شرقی در حال ساخت فیلم‌های خارق‌العاده‌ای از فیلم‌سازان فوق‌العاده است، مانند تیمور بکمامبتوف، کارگردان روسی، مردی که مسئول فیلم‌های باکس آفیس اروپایی «Nightwatch» و اکنون «Daywatch» است، و موزیک ویدئو/تجاری مجارستانی Attila Szasz. که با تریلر روان‌شناختی جذاب «حالا مرا می‌بینی حالا نمی‌بینی» قدم به ژانر فیلم کوتاه می‌گذارد.

افزودن به این فهرست رو به رشد استعدادهای بین‌المللی، کار برنده جایزه طلای کن امسال، کریستین مونگیو و فیلمش 4 ماه، 3 هفته و 2 روز است.

رومانی. 1987. رومانی هنوز در بلوک کمونیستی تحت حاکمیت نیکولای چائوچسکو است. چائوچسکو که با هر معیاری ظالم است، سقط جنین را جنایت کرده است. گابیتا، یک دانشجوی جوان، وقتی متوجه می شود که باردار است، غرق می شود. گابیتا که می‌داند در موقعیتی نیست که بچه‌دار شود و همچنین می‌داند که غیرقانونی و عواقب قانونی برای کسانی که سقط جنین می‌کنند، به بهترین دوستش اوتیلیا روی می‌آورد تا شانه‌ای برای گریه کردن، بازویی برای تکیه دادن و التماس کردن. به او در تصمیم گیری سخت ترین تصمیم زندگی او کمک کند.

پس از 4 ماه، 3 هفته و 2 روز - مدت زمانی که گابیتا برای تصمیم گیری در مورد بارداری ناخواسته خود صرف کرده است - تصمیم گرفته شده است. گابیتا برای نجات آینده اش همه چیز را به خطر می اندازد. او سقط جنین خواهد کرد. گابیتا که نسبت به روش‌های دنیا ساده‌لوح است و از نظر جسمی و روحی شکننده است، از اوتیلیا می‌خواهد که ترتیبات را مدیریت کند. اتاق هتل مورد نیاز است. پول لازم برای پرداخت هزینه عمل و همچنین پول برای چرب کردن چند کف دست و ساکت نگه داشتن دهان لازم است. ملاقاتی با آقای بیبه مرموز نیز باید برنامه ریزی شود.

در حالی که گابیتا با عصبانیت نشسته و منتظر است و آماده است تا هر لحظه از پوست خود بپرد، اوتیلیا پاروی زحمتکش را برمی‌دارد و بی سر و صدا با دوستان و همکلاسی‌هایش تماس می‌گیرد، پول و اقلامی را قرض می‌کند تا در خیابان با پول نقد معامله کند، و همچنین وسایلی را که گابیتا جمع‌آوری می‌کند. در طول 'عملیات' نیاز خواهد داشت. اوتیلیا با پول در دست به اتاق هتل می رود تا با گابیتا ملاقات کند و متوجه می شود که هیچ رزرو و اتاقی در مسافرخانه وجود ندارد. مجبور به جستجو در جای دیگری، در نهایت یک اتاق مناسب پیدا می شود.

اوتیلیا دوباره گابیتا را تنها می گذارد و برای ملاقات مخفیانه با آقای ببه اقدام می کند. متأسفانه آقای ببه آن چیزی نیست که بتوان آن را مرد مهربان نامید. او سفت، سرد و بی احساس است. او در نهایت یک جنایتکار است که سقط جنین غیرقانونی انجام می دهد. و مانند همه جنایتکاران قابل اعتماد نیستند. درخواست‌های جدیدی از اوتیلیا به دلیل اینکه او از دستورالعمل‌های صریح او به یک سه‌راه پیروی نکرده است، نیاز به مذاکره از سوی اوتیلیا دارد تا ببه به توافق آنها پایبند بماند. اما مشکل دیگری زمانی ایجاد می شود که Bebe با گابیتا آشنا می شود. او در دوران بارداری خود بیشتر از آنچه به او گفته شده است. با اجبار مذاکرات جدید، دختران می ترسند که او پول بیشتری می خواهد، پولی که آنها ندارند. اما این چیزی نیست که ببه می خواهد. او آنها را می خواهد. هر دوی آنها. او قبل از اینکه او سقط جنین را انجام دهد، درخواست محبت جنسی می کند، دختران را مجبور می کند که به او تسلیم شوند.

دخترانی که مورد تجاوز، تحقیر و تحقیر قرار گرفته اند، به خاطر اعمال زشت، تهدیدآمیز و پست ببه در مه فرو رفته اند. اما بِبِه بدون رد شدن، خود را ارضا می‌کند و گابیتا را مجبور می‌کند تا در موقعیتی برای سقط جنین قرار گیرد. به همان سرعتی که شروع شد تمام شد. بعد از اینکه بِب به گابیتا فشار می‌آورد و مقداری مایع به گابیتا تزریق می‌کند، بدون تشریفات و ناخواسته به دخترها می‌گوید وقتی جنین سقط می‌شود چه کار کنند و به سرعت اتاق را ترک می‌کند. تنها در وحشت و اندوه وصف ناپذیر خود، احساس می کند روز تبدیل به شب شده است - یا یک کابوس، کابوسی که هرگز پایان نخواهد یافت.

اما نه روز و نه ترس آن به پایان نرسیده است زیرا وقتی اوتیلیا گابیتا را تنها می گذارد تا در جشن تولد مادرش شرکت کند، می بینیم که هنوز روز روشن است. و در حالی که گابیتا ناگهان مقداری براوورای پنهان پیدا می‌کند، اوتیلیا او را از دست می‌دهد، زیرا احساسات ناشی از آسیب روزها بر او غلبه می‌کند، اشک‌ها را دفع می‌کند و فریادهای خشم و ناراحتی را خفه می‌کند. او با فرار از مهمانی به گابیتا برمی‌گردد، تنها کسی که می‌تواند این روز ناگفته را با او تقسیم کند.

آناماریا مارینکا، برنده جایزه بافتا، در نقش اوتیلیا نقش آفرینی می کند. او با فرمان دادن به هر صحنه، عمق چند بافتی را به شخصیت می بخشد و با سکوت خود به خوبی صحبت می کند. و با توجه به عملکرد او در اینجا، باید فکر کنید که نمای نزدیک با در نظر گرفتن مارینکا طراحی شده است. او در گفت و گوها و رفتارهایش راحت است که شایسته یک دانشجوی آگاه و وقف دوست صمیمی اش است. لورا واسیلیو تنها در نقش دوم خود در صفحه نمایش، در نقش ساده لوح گابیتا می درخشد. احساسات واسیلیو که مانند ملانی ویلکز اثر اولیویا دی هاویلند در فیلم «بر باد رفته» دارای نجابت و معصومیت است، واقعی، صمیمانه و بسیار تکان دهنده است. ولاد ایوانف بازیگر کهنه کار رومانیایی در نقش آقای ببه - تنها انتخاب مونگوی برای این نقش - یک تعریف کامل برای زنان است. او سخت‌گیر و بی‌درد، در حرکاتش استاد است که از متجاوز به «پزشک» با مهربانی‌ای که قبلاً دیده نشده بود، در کنار تختش متزلزل می‌شود. او شما را کاملاً از تعادل خارج می کند که فقط به تنش و ناراحتی شخصیت و موقعیت کمک می کند.

محصول نهایی به نویسندگی و کارگردانی کریستین مونگیو استادانه است. او با استفاده از یک محیط کنترل شده و سفت و سخت، اجازه می دهد تا داستان و شخصیت ها در محدوده های تعیین شده اش باز شوند و عملکرد و احساسات هیجان انگیز را از بازیکنانش تحمیل کنند. استفاده استعاری از یک آکواریوم با ماهی‌هایی که در دید و سپس بیرون شنا می‌کنند، به‌عنوان تابوهای دیده نشده روز تعبیر می‌شود - یا هر روز و مکانی برای آن موضوع، استعاره‌ای که به لطف سبک غیر متعارف طبیعی مونگوی در طول فیلم تقلید شد.

استفاده از دوربین دستی و نور طبیعی به هوشیاری و کسالت زمان، کشور و خود داستان کمک می‌کند، اما مونگوی را قادر می‌سازد تا در اوقات فراغت خود حرکت کند و حسی از زمان و واقعیت تحریف‌شده را ایجاد کند که به طور تصاعدی این ناراحتی را افزایش می‌دهد. به حدی است که تماشاگران در صندلی های خود در مورد آنچه اتفاق می افتد، به ویژه در طول سقط جنین غوغا می کنند. یک دستگاه دستی همچنین به مونگوی اجازه می‌داد تا از هر صحنه یک عکس بگیرد. به عنوان مثال، فرد را در خیابان، در ساختمان، از پله‌ها بالا و بدون توقف به داخل یک اتاق دنبال کنید، بنابراین یک جریان طبیعی صاف را فراهم کنید. به سادگی استادانه.

ارزش تولید بالا نه تنها به لطف Mungui بلکه به لطف فیلمبردار اولگ موتو، بازی فوق العاده و داستان قانع کننده باعث می شود تا متوجه شوید که چرا 4 MONTHS، 3 WEEKS AND 2 DAYS جایزه نخل طلایی هفته گذشته توسط جین فوندا اهدا شد.

نویسنده و کارگردان کریستین مونگیو.